8MAART= feest over de hele wereld
Blijf op de hoogte en volg Lisa
12 Maart 2015 | Congo, Democratische Republiek v, Elizabethstad
8MAART= een klein, groot feestje over de hele wereld!
Vorig weekend zondag 8 maart was het de internationale vrouwendag waar we in België hier in Congo wel nog iets van kunnen leren. De week vooraf was de nervositeit, spanning, niet goed slapen hoger bij mijn zussen dan bij mezelf. Al moest ik Donderdagavond wel langs bij de naaister om mijn maten te laten opmeten. Waarom?
Hier is het dus de gewoonte of eerder verplichting om als vrouw gekleed te zijn in pagne. Ik kreeg het model singulier enveloppe voorgeschoteld door de zussen. Bij de naaister knikte ik enkel maar ja niet wetende wat voor model ik nu eigenlijk had gevraagd, laat staan in welke stof.. ochja VERRASSING.. Al had ik achteraf nog snel aan mijn zussen in eenvoudig Frans gevraagd me aan te wijzen op de foto’s of pak maar posterachtige flappen met mogelijke modellen (laat me erbij vertellen dat de modellen op deze posters niet hetgeen wat wij gewoon zijn van onze modeketens mager/slank) Maar alles goed en wel, alle maten opgemeten en terug naar huis niet wetende in wat ik me zondag zal vertoeven.
Ook op dezelfde donderdag, na het avontuur van de naaister waren we ( FLore, Sylvia, Viktor, Pére Eric en ik) uitgenodigd op een feestje in een café: Cercle Belge. het café nodigt om te twee maanden alle Belgen en Europeanen uit om van 20:00 tot 22:00 gratis te gaan drinken of zeg maar ZUIPEN… Na wat onderzoek samen met de anderen bleek het café ook wel van de rotariclub( niet echt wetende wat dat precies was ) te zijn.
Ja gratis drinken, Belgen,… Dat kon al niet meer stuk dachten we, achteraf gezien viel ook niet tegen alleen dat we niet echt gekleed waren om naar zo’n gelegenheid te gaan. Laat ik het kort beschrijven als, alle vrouwen make-up, hoge hakken, chique kleedje, bruine benen,.. En wij een losse broek, topje, haar in een staart (want het was al wat aan de vettige kant). Ja ik voelde me niet echt op men plaats en dat zullen ze ook wel gemerkt hebben. Maar ondanks het ongemakkelijke gevoel was het fijn om Pater Jan en Pére Simon nog eens te zien en gewoon eens fijn een avond weg te kunnen. Want in mijn gezin word dat niet echt gedaan, weg gaan in de week of zelf het weekend ( van Detox gesproken na 4jaar td’s op donderdag ). En als ze al eens mogen weggaan max tot 22:00. Dusja, feestjes dat begint hier vroeg, maar het is ook wel snel gedaan.
Zo hadden we ook die week vol gemis naar de Belgische kost op dinsdag vernomen van een andere Waalse vrijwilligster ( Melissa) dat we hier in de stad, goeie ijsjes konden gaan eten. Of toch met de smaak van uit België! Oh Oh Oh, dat moest ze maar één keer zeggen, en wij met drie al met een blik naar elkaar overtuigd dat we dat zeker in de week nog zouden gaan beproeven. Vrijdag 06/03/2015 hebben we er ons aan gewaagd EN gesmaakt dat de ijsjes hebben ( ik heb de smaken banaan en speculoos geproefd.. HMMM LEKKER!!). We hebben zo afgesproken dat we vanaf nu elke vrijdag een ijsje gaan eten om zo het weekend wat “feestelijk” in te zetten! (ik kijk al uit naar morgen!)
Zaterdag = uitslapen voor mij dan toch, aangezien dat in de week niet echt kan (beginnen om 7uur, dus opstaan 6uur en met 6 zussen wakker worden rond een uur of 5:15 dan nog eens 5:30, 5:45 en RINNGGG mijn wekker). Maar het went wel, denk ik… . Gevolg ervan is dat ik ’s avonds rond 21:00 verlang naar mijn bedje.
Zaterdag hier is ook wel wasdag, noem het letterlijk maar echt wasDAG want mijn techniek is nog niet bepaald geoefend om het zoals mijn zussen op een uurtje geklaard te krijgen… Misschien ligt het ook wel dat ik mijn was altijd twee weken laat liggen met als gevolg er dus een hele berg was op me staat te wachten… Ochja met wat muziek en losse heupen maak ik er steeds weer samen met mijn zussen Claire en Donatha een gezellige bedoeling van.
Zo hebben ze hier in het gezin wel een wasmachine.. maar zie het als een elektrische bak die uw kleren samen met wat zeep rondjes laat draaien en na een kwartiertje zijn de kleren gedraaid en gedrenkt in wat water met zeep.. ja zeep, water = schuim.. Met het overige schuim in de wasmachine, schenken we ons zoals echte hipsters een baard, snor, bakkebaarden,… Lachen dat is het zeker!
Na de fameuze draaibeurt in de wasmachine moet ik mijn kleren nog eens twee keer uitwringen en in water laten “weken” om al het zeep van in het wasmachine eruit te krijgen… Maar wasDAG verloopt dus steeds wel met lachen en wat ambiance… En het fijne is dat de kleren na 3 badjes wel fris en fruitig ruiken… En door de aanwezige zon ook nog eens snel drogen! LUXE .. wie heeft er nog een droogkast nodig als je de zon elke dag aan je zij hebt.
Dus zondag… INTERNATIONALE VROUWENDAG.. de avond ervoor nog samen met de zussen een hele dag voorbereid aan lekker eten, patatjes schillen, kip bakken, groentjes snijden/raspen,… Want op de vrouwendag is het hier in het gezin de mannen die het werk verrichten, al dus mijn broer Gabbi en Papa Gilbert zouden zondag de afwas doen, koken, kuisen,… Ik was eens benieuwd. Want hier in Congo is het verschil wel groot op vlak tussen vrouw en man.. Hier als man heb je tegenover de meeste mannen in België een luxeleven.. Vrouwen koken, strijken, kuisen, wassen de vaat af, … Speciaal voor u als man.
Maar dus de vrouwendag is een dag hier waar de vrouw eens niets moet doen… En voor mijn 6 zussen en mama, en inclusief ik (want op zondag sta ik mee in het huishoudschema voor de afwas).
De vrouwendag begon voor ons allemaal vrij vroeg, of toch voor een zondag. 7uur opstaan en ons klaarmaken voor het grote feest. Allen gedoucht, geschminkt, hakken aan, in pagne klaar om naar de zondagmis te gaan speciaal opgedragen aan de vrouwen. Na de mis volgt een lezing en wat toespraken van vrouwen. Dan volgt een pauze waar al snel hun dansmoves worden getest met de typische Afrikaanse muziek waar geen enkel lichaamsdeel stil bij kan blijven.. SHAKE THAT ASS… AND BOOBS… ochja als je maar met alles schud, dans je als een vraiment congolais… Na de middag en lekker eten volgt er van elke beweging ( de Chiro, focolari,…) een dansje, toneeltje, tekst, die ze hebben voorbereid.. De dag was voor mij, lachen, feesten, complimenten over mijn pagne.. Ik moet eerlijk toegeven ik vond het kleed echt mooi gedaan en zot dat het op 2 dagen zo op maat gemaakt werd ! Ook Broeder Patrick was onder de indruk dat ik in Pagne gekleed was.. Het moeilijke aan het model enveloppe is dat het echt niet gemakkelijk wandelt ! na elke stap moet je het onderste gedeelte steeds weer mooi schikken, niet zo gemakkelijk en dus blij dat ik ’s avonds mijn losse, handige broeken die ons mama heeft gemaakt kon aandoen.
Op de vrouwendag waren ook de twee andere Belgische studenten die ook stage doen bij Bakanja-ville Flore en Sylvia, twee laatstejaars studenten van de Brusselse Universiteit. Zij houden zich vooral bezig met een alfabetiseringsproject met de jongeren die ‘s middags langskomen om zich te wassen. Het was fijn hen daar te zien. Ik moet toegeven dat ik het toch fijn vind om doorheen de dag ook met wat meisjes te babbelen en te lachen over wat er allemaal gebeurd. Al is het wel Jammer dat ze al eind maart terug vertrekken omdat hun stage maar twee maanden was. Ochja genieten van alle momenten die er zijn en die nog komen.
Verder op mijn stage is het echt elke dag wel iets nieuw, zo leer ik nog steeds elke dag nieuwe woorden Swahili.. Het blijk toch moeilijker dan gedacht,… En ben ik gestart samen met één van de jongeren aan individuele studiebegeleiding. Nu geef ik vooral begeleiding in het vak wiskunde, ja inderdaad wiskunde het vak waar ik zelf nooit echt een heldin in was/ben. Maar net daardoor merk ik wel dat het een sterkte is omdat ik het met handen en voeten probeer uit te leggen en er zelf alle pionnen van een bordspel erbij gebruik om de maaltafels uit te leggen. Ook fijn om te zien dat mijn “leerling” gemotiveerd en trots ’s morgens zijn taak die hij de avond voordien meekreeg komt tonen dat hij ze toch heeft gemaakt.
Verder ga ik samen met Sylvia en Flore een week rond agressie doen, zowel met de jongeren, kinderen, broeders,… . Omdat we gemerkt hebben dat er nogal snel/veel gegrepen word naar slaan, smijten met stenen, schoppen,.. En confronterend als je er tussen probeert te komen en gastjes van 2 koppen kleiner eigenlijk sterker zijn dan u. Maar dus hoe dat zal verlopen, zullen jullie dus nog lezen.
Ook ga ik nog mee op apostolat wat wij kennen als huisbezoeken. De kinderen die hier binnenkomen verschillen enorm van elkaar qua leefomgeving. Sommige onder hen komen uit een rijkere buurt en anderen dan weer uit de brousse komen. En waar ik het soms wel moeilijk mee heb is dat je ze de dag voordien met een goed gevoel “thuis” brengt maar ze de dag erna terug staan in Bakanja… Maar al begrijp ik wel dat voor sommige, Bakanja een betere thuis is waar ze elke middag, avond tv kunnen kijken, ze elke dag eten krijgen, ze kunnen spelen met andere kinderen, ze kleren krijgen indien ze er geen meer hebben, … Maar het blijft wel confronterend om hen 20min met de taxibus weg te brengen en dan nog eens 15min wandelen naar het huis en ze dan de morgen nadien terug op Bakanja te zien.
Op mijn stage hou ik me verder bezig met het registreren van de nieuwe kinderen, spelletjes spelen, Vlaamse liedjes aanleren ( wat trouwens echt grappig is)! Elke dag dus genoeg afwisseling en genoeg beweging !!!
Maar na zo’n 1854 woorden ben ik denk ik eindelijk wat uitgepraat over wat er allemaal gebeurd, gebeurd is,… En afwachten naar de volgende avonturen !!!
BAYOOO!!!
Ps: mijn eerste val op Congolese bodem is een feit! Zo hebben ze hier in de weg wel een aantal serieuze gaten die wel eens levensgevaarlijk kunnen zijn. Maar zo ben ik dus samen met mijn zus Claire zaterdagavond achter ons kleed in Pagne gegaan, maar het was al donker en we waren aan het weglopen van een man die ons zo wat aan het volgen was (niets erg, gewoon weer ééntje die met me wou trouwen ofz) maar ik had zo’n gat dus niet gezien en zakte met men ene been er helemaal in en was plotseling even groot als mijn kleine zus.. Haha kortom wij hebben de weg terug naar huis alleen maar gelachen..
Pss: Mijn stagebegeleider, Emiel lacht als Alain van het Eiland.. echt grappig !
Psss: ze kammen hun haren met een handborstel waarmee wij onze vloeren mee schuren.. Gek als je dat de eerste keer ziet gebeuren…
Vorig weekend zondag 8 maart was het de internationale vrouwendag waar we in België hier in Congo wel nog iets van kunnen leren. De week vooraf was de nervositeit, spanning, niet goed slapen hoger bij mijn zussen dan bij mezelf. Al moest ik Donderdagavond wel langs bij de naaister om mijn maten te laten opmeten. Waarom?
Hier is het dus de gewoonte of eerder verplichting om als vrouw gekleed te zijn in pagne. Ik kreeg het model singulier enveloppe voorgeschoteld door de zussen. Bij de naaister knikte ik enkel maar ja niet wetende wat voor model ik nu eigenlijk had gevraagd, laat staan in welke stof.. ochja VERRASSING.. Al had ik achteraf nog snel aan mijn zussen in eenvoudig Frans gevraagd me aan te wijzen op de foto’s of pak maar posterachtige flappen met mogelijke modellen (laat me erbij vertellen dat de modellen op deze posters niet hetgeen wat wij gewoon zijn van onze modeketens mager/slank) Maar alles goed en wel, alle maten opgemeten en terug naar huis niet wetende in wat ik me zondag zal vertoeven.
Ook op dezelfde donderdag, na het avontuur van de naaister waren we ( FLore, Sylvia, Viktor, Pére Eric en ik) uitgenodigd op een feestje in een café: Cercle Belge. het café nodigt om te twee maanden alle Belgen en Europeanen uit om van 20:00 tot 22:00 gratis te gaan drinken of zeg maar ZUIPEN… Na wat onderzoek samen met de anderen bleek het café ook wel van de rotariclub( niet echt wetende wat dat precies was ) te zijn.
Ja gratis drinken, Belgen,… Dat kon al niet meer stuk dachten we, achteraf gezien viel ook niet tegen alleen dat we niet echt gekleed waren om naar zo’n gelegenheid te gaan. Laat ik het kort beschrijven als, alle vrouwen make-up, hoge hakken, chique kleedje, bruine benen,.. En wij een losse broek, topje, haar in een staart (want het was al wat aan de vettige kant). Ja ik voelde me niet echt op men plaats en dat zullen ze ook wel gemerkt hebben. Maar ondanks het ongemakkelijke gevoel was het fijn om Pater Jan en Pére Simon nog eens te zien en gewoon eens fijn een avond weg te kunnen. Want in mijn gezin word dat niet echt gedaan, weg gaan in de week of zelf het weekend ( van Detox gesproken na 4jaar td’s op donderdag ). En als ze al eens mogen weggaan max tot 22:00. Dusja, feestjes dat begint hier vroeg, maar het is ook wel snel gedaan.
Zo hadden we ook die week vol gemis naar de Belgische kost op dinsdag vernomen van een andere Waalse vrijwilligster ( Melissa) dat we hier in de stad, goeie ijsjes konden gaan eten. Of toch met de smaak van uit België! Oh Oh Oh, dat moest ze maar één keer zeggen, en wij met drie al met een blik naar elkaar overtuigd dat we dat zeker in de week nog zouden gaan beproeven. Vrijdag 06/03/2015 hebben we er ons aan gewaagd EN gesmaakt dat de ijsjes hebben ( ik heb de smaken banaan en speculoos geproefd.. HMMM LEKKER!!). We hebben zo afgesproken dat we vanaf nu elke vrijdag een ijsje gaan eten om zo het weekend wat “feestelijk” in te zetten! (ik kijk al uit naar morgen!)
Zaterdag = uitslapen voor mij dan toch, aangezien dat in de week niet echt kan (beginnen om 7uur, dus opstaan 6uur en met 6 zussen wakker worden rond een uur of 5:15 dan nog eens 5:30, 5:45 en RINNGGG mijn wekker). Maar het went wel, denk ik… . Gevolg ervan is dat ik ’s avonds rond 21:00 verlang naar mijn bedje.
Zaterdag hier is ook wel wasdag, noem het letterlijk maar echt wasDAG want mijn techniek is nog niet bepaald geoefend om het zoals mijn zussen op een uurtje geklaard te krijgen… Misschien ligt het ook wel dat ik mijn was altijd twee weken laat liggen met als gevolg er dus een hele berg was op me staat te wachten… Ochja met wat muziek en losse heupen maak ik er steeds weer samen met mijn zussen Claire en Donatha een gezellige bedoeling van.
Zo hebben ze hier in het gezin wel een wasmachine.. maar zie het als een elektrische bak die uw kleren samen met wat zeep rondjes laat draaien en na een kwartiertje zijn de kleren gedraaid en gedrenkt in wat water met zeep.. ja zeep, water = schuim.. Met het overige schuim in de wasmachine, schenken we ons zoals echte hipsters een baard, snor, bakkebaarden,… Lachen dat is het zeker!
Na de fameuze draaibeurt in de wasmachine moet ik mijn kleren nog eens twee keer uitwringen en in water laten “weken” om al het zeep van in het wasmachine eruit te krijgen… Maar wasDAG verloopt dus steeds wel met lachen en wat ambiance… En het fijne is dat de kleren na 3 badjes wel fris en fruitig ruiken… En door de aanwezige zon ook nog eens snel drogen! LUXE .. wie heeft er nog een droogkast nodig als je de zon elke dag aan je zij hebt.
Dus zondag… INTERNATIONALE VROUWENDAG.. de avond ervoor nog samen met de zussen een hele dag voorbereid aan lekker eten, patatjes schillen, kip bakken, groentjes snijden/raspen,… Want op de vrouwendag is het hier in het gezin de mannen die het werk verrichten, al dus mijn broer Gabbi en Papa Gilbert zouden zondag de afwas doen, koken, kuisen,… Ik was eens benieuwd. Want hier in Congo is het verschil wel groot op vlak tussen vrouw en man.. Hier als man heb je tegenover de meeste mannen in België een luxeleven.. Vrouwen koken, strijken, kuisen, wassen de vaat af, … Speciaal voor u als man.
Maar dus de vrouwendag is een dag hier waar de vrouw eens niets moet doen… En voor mijn 6 zussen en mama, en inclusief ik (want op zondag sta ik mee in het huishoudschema voor de afwas).
De vrouwendag begon voor ons allemaal vrij vroeg, of toch voor een zondag. 7uur opstaan en ons klaarmaken voor het grote feest. Allen gedoucht, geschminkt, hakken aan, in pagne klaar om naar de zondagmis te gaan speciaal opgedragen aan de vrouwen. Na de mis volgt een lezing en wat toespraken van vrouwen. Dan volgt een pauze waar al snel hun dansmoves worden getest met de typische Afrikaanse muziek waar geen enkel lichaamsdeel stil bij kan blijven.. SHAKE THAT ASS… AND BOOBS… ochja als je maar met alles schud, dans je als een vraiment congolais… Na de middag en lekker eten volgt er van elke beweging ( de Chiro, focolari,…) een dansje, toneeltje, tekst, die ze hebben voorbereid.. De dag was voor mij, lachen, feesten, complimenten over mijn pagne.. Ik moet eerlijk toegeven ik vond het kleed echt mooi gedaan en zot dat het op 2 dagen zo op maat gemaakt werd ! Ook Broeder Patrick was onder de indruk dat ik in Pagne gekleed was.. Het moeilijke aan het model enveloppe is dat het echt niet gemakkelijk wandelt ! na elke stap moet je het onderste gedeelte steeds weer mooi schikken, niet zo gemakkelijk en dus blij dat ik ’s avonds mijn losse, handige broeken die ons mama heeft gemaakt kon aandoen.
Op de vrouwendag waren ook de twee andere Belgische studenten die ook stage doen bij Bakanja-ville Flore en Sylvia, twee laatstejaars studenten van de Brusselse Universiteit. Zij houden zich vooral bezig met een alfabetiseringsproject met de jongeren die ‘s middags langskomen om zich te wassen. Het was fijn hen daar te zien. Ik moet toegeven dat ik het toch fijn vind om doorheen de dag ook met wat meisjes te babbelen en te lachen over wat er allemaal gebeurd. Al is het wel Jammer dat ze al eind maart terug vertrekken omdat hun stage maar twee maanden was. Ochja genieten van alle momenten die er zijn en die nog komen.
Verder op mijn stage is het echt elke dag wel iets nieuw, zo leer ik nog steeds elke dag nieuwe woorden Swahili.. Het blijk toch moeilijker dan gedacht,… En ben ik gestart samen met één van de jongeren aan individuele studiebegeleiding. Nu geef ik vooral begeleiding in het vak wiskunde, ja inderdaad wiskunde het vak waar ik zelf nooit echt een heldin in was/ben. Maar net daardoor merk ik wel dat het een sterkte is omdat ik het met handen en voeten probeer uit te leggen en er zelf alle pionnen van een bordspel erbij gebruik om de maaltafels uit te leggen. Ook fijn om te zien dat mijn “leerling” gemotiveerd en trots ’s morgens zijn taak die hij de avond voordien meekreeg komt tonen dat hij ze toch heeft gemaakt.
Verder ga ik samen met Sylvia en Flore een week rond agressie doen, zowel met de jongeren, kinderen, broeders,… . Omdat we gemerkt hebben dat er nogal snel/veel gegrepen word naar slaan, smijten met stenen, schoppen,.. En confronterend als je er tussen probeert te komen en gastjes van 2 koppen kleiner eigenlijk sterker zijn dan u. Maar dus hoe dat zal verlopen, zullen jullie dus nog lezen.
Ook ga ik nog mee op apostolat wat wij kennen als huisbezoeken. De kinderen die hier binnenkomen verschillen enorm van elkaar qua leefomgeving. Sommige onder hen komen uit een rijkere buurt en anderen dan weer uit de brousse komen. En waar ik het soms wel moeilijk mee heb is dat je ze de dag voordien met een goed gevoel “thuis” brengt maar ze de dag erna terug staan in Bakanja… Maar al begrijp ik wel dat voor sommige, Bakanja een betere thuis is waar ze elke middag, avond tv kunnen kijken, ze elke dag eten krijgen, ze kunnen spelen met andere kinderen, ze kleren krijgen indien ze er geen meer hebben, … Maar het blijft wel confronterend om hen 20min met de taxibus weg te brengen en dan nog eens 15min wandelen naar het huis en ze dan de morgen nadien terug op Bakanja te zien.
Op mijn stage hou ik me verder bezig met het registreren van de nieuwe kinderen, spelletjes spelen, Vlaamse liedjes aanleren ( wat trouwens echt grappig is)! Elke dag dus genoeg afwisseling en genoeg beweging !!!
Maar na zo’n 1854 woorden ben ik denk ik eindelijk wat uitgepraat over wat er allemaal gebeurd, gebeurd is,… En afwachten naar de volgende avonturen !!!
BAYOOO!!!
Ps: mijn eerste val op Congolese bodem is een feit! Zo hebben ze hier in de weg wel een aantal serieuze gaten die wel eens levensgevaarlijk kunnen zijn. Maar zo ben ik dus samen met mijn zus Claire zaterdagavond achter ons kleed in Pagne gegaan, maar het was al donker en we waren aan het weglopen van een man die ons zo wat aan het volgen was (niets erg, gewoon weer ééntje die met me wou trouwen ofz) maar ik had zo’n gat dus niet gezien en zakte met men ene been er helemaal in en was plotseling even groot als mijn kleine zus.. Haha kortom wij hebben de weg terug naar huis alleen maar gelachen..
Pss: Mijn stagebegeleider, Emiel lacht als Alain van het Eiland.. echt grappig !
Psss: ze kammen hun haren met een handborstel waarmee wij onze vloeren mee schuren.. Gek als je dat de eerste keer ziet gebeuren…
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
