2065 woorden verder, en een reiservaring rijker!

Aangezien dat de vakantie hier een week eerder is begonnen, is het dus ook al bijna een week gedaan. En ben ik dus terug vol energie gestart aan het tweede en laatste deel van mijn stage.
Twee maand en twee bijna drie weken zijn inmiddels al verstreken… En ik zal het mooie en soms zo confronterende Afrika toch wel met pijn in het hart verlaten. Maar daar mag ik nog niet aan denken, ik heb nog tijd zat om allerlei zotte dingen te doen en dat zal ik ongetwijfeld ook wel doen ….

Ok hoe was Zambia, maandag 30/02/2015 zijn we ( Viktor, Melissa en ik ) op naar het onbekende… Wat we wilden doen was niet echt vooraf gepland, we zouden wel zien wat er op onze weg kwam. Dus onze eerste rit naar de grens van Congo verliep vlotjes en zonder al te veel gevaren. Aan de grens onze visa en paspoort laten controleren, en het grappige is dat ze bij de controle van het paspoort vragen waar je gaat verblijven. Go’h wij hadden niet bepaald een idee waar we zouden verblijven dus hadden we onze lonely planet ( de reisgids) maar eens vastgepakt en er het goedkoopste adres uitgekozen wat ons wel ideaal leek. Dat bleek allemaal in orde te zijn volgens de politieman die ons het akkoord gaf om te vertrekken..

Met enkel een stempel “sorti R.D.C Le 30/02/2015” konden we ons aanmelden aan het loket om daar een stempel “Entree Zambie le 30/02/2015” te ontvangen. Het grappige aan de switch tussen Congo en Zambia is dat ze in Zambia Engels praten en hier in Congo Frans dus was het voor Viktor en ik wel wat zoeken naar onze woorden.. Ja zelf de simpele woorden waar je anders niet over hoort na te denken. Zo kregen de eerste mensen in Zambia dingen zoals “ Where je prend the bus a Lusaka “te horen… Voor we het land echt mochten betreden moesten we voor een man onze mond opendoen en werd onze temperatuur gemeten met een scan apparaat dit als controle voor Ebola…. ( Om het visueel te maken: een mannetje achter een loket die gewapend zit met een geel pistoolachtig ding en zegt “ open your mouth” en hupsakee laserstraal u mond binnen en u temperatuur werd gemeten… )

Eens de grens over moesten we eerst onze centen wisselen naar Kwatcha het geld dat in Zambia word gebruikt. Dollars worden hier nergens aanvaard en moet je het dus doen met Kwatcha’s, en deze keer ook met munten… En omdat ik dat al twee manden niet meer moet gebruiken en ook in België daar wel last van heb zit ik nu nog natuurlijk met mijn munten in men portefuille…

Wat mij ook opviel was dat ze in Zambia ook zoveel vriendelijker zijn en niet echt aandringen voor geld of om met mij te kunnen trouwen. Wat wel rust gaf en je de tijd gaf om dingen rustig te kunnen bezichtigen en met de lokale mensen te praten. Vanuit Kasumbalese zijn we met een taxi naar Kitwé gegaan waar we dan een bus naar Lusaka (de hoofdstad van Zambia) hebben genomen.

Die avond zelf nog zijn we aangekomen in Lusaka en zijn we op zoek gegaan naar een backpackers hostel. In Lusaka zijn we maar twee dagen gebleven, het bleek al snel dat de stad niet veel te bieden had. Zelf geen park waar je rustig kon gaan pick-nick’n. Maar wat Lusaka wel aanbood was een grote supermarkt waar we onze inkopen hebben gedaan en zelf NUTELLA hebben gevonden… WOEHOE geen boterhammen met enkel boter in de morgen. Niet dat ik me daar aan stoor maar het doet deugd nog eens iets zoet tussen men boterham te hebben ’s morgens. Met dat de stad toch niet veel te bieden had zijn we maar wat gaan wandelen in de straten van Lusaka… Winkels, veel winkels, en niemand die ons iets aandrong of geld kwam vragen.. RUST net wat ik nodig had na het overweldigende Lubumbashi.

Woensdag 1/04/2015 zijn we uit Lusaka vertrokken richting Livingstone. Mijn doel was voor ik nog vertrok.. Ik ga de Victoria falls zien.. EN ja hoor Livingstone was gezellig, heel toeristisch waardoor alles wat we wilden doen duurder was dan ons budget aankon, niet dat we een budget hadden maar we zaten namelijk nog maar aan het begin van ons verlof. Zelf zijn we 4 dagen en 5 nachten in Livingstone geweest en hebben we de victoria falls gezien, en die zijn gewoon MAGNIFIEK, het gevoel en de ervaring kan ik hier niet schrijven. Maar ik werd er gewoon stil van dat moeder natuur zo’n mooi wereldwonder heeft weten maken. Van de lokale mensen kregen we te horen dat we op de goeie moment zijn gekomen want dat er nu heel veel water was en de waterval dus op zijn mooist was, hadden wij een geluk.. Waar wij niet echt op hadden gerekend was dat we nat zouden zijn.. Ochja, de zon scheen en we konden er allemaal wel mee lachen...

En los van de Victoria falls hebben we samen met een vrouw die in Livingstone woont een lokale markt bezocht. Ik wilde graag wat stof uit Zambia meenemen om gewoon te dragen of om er iets uit te laten maken.. Op zoek naar de Maramba markt kwamen we een vrouw tegen die ons een veel betere plek wist aan te tonen. Ze was zelf zo vriendelijk dat ze samen met ons 3 km naar de markt is gewandeld en ons aan haar stoffen/pagne man heeft voorgesteld.. Hier heb ik twee pagnes gekocht die ik naar eigen zeggen toch wel echt zalig vind… op de markt was het zo aangenaam dat Viktor besloot een wandelingetje te doen, als het dan net besloot te gaan regenen werd onze plaatselijke gids ongerust en besloot ze hem te gaan zoeken tussen de kris kras van vele gangen en marktkraampjes.. Nadat ik toch maar 10 minuten achter de vrouw aanliep en terwijl aan het zoeken naar Viktor en terwijl aan het zeggen dat Viktor wel terecht zou komen en het geen domme jongen is besloot ze toch terug te gaan naar het kraampje van de stof.. wat bleek… we liepen toertjes achter elkaar want tegen ons zeiden ze dat Viktor die straat was ingeslaan maar Viktor kwam aan het stoffenkraampje en zei dat we hem aan het zoeken waren… Even lachen geblazen was dan wel een feit…
In het weekend (5/04/2015-6/04/2015) van Pasen stond er voor mij GEEN misviering op de planning maar een sportief weekend.. We hadden voor Raften op de zambezirivier en kamperen op unieke locatie op de planning staan.

De weg naar de rivier was al even avontuurlijk als het raften zelf. ( voor degene die niet zouden weten wat raften is, raften is met 6 of meer of zelf minder in een grote, stevige rubberen boot in wild water varen en zo enkele waterversnellingen trotseren). We mochten zelf even in het water springen en tijdens zo’n waterversnelling aan de boot hangen.. Wel ja wildwaterbaan voor grote mensen… Ik vond het ZALIG en ook de omgeving was adembenemend…

Het enige min/pluspunt was dat het regende…Dus raften in de regen op de zambezirivier viel mee je had al geen schrik om nat te worden je was al nat voor je de boot instapte. Maar achteraf werden we op een eilandje gedropt omdat we daar zouden kamperen. Maar we hadden geen droge kleren bij of aan en hebben we dus 2uur moeten wachten op onze droge kleren. Maar des te dankbaarder was ik mijn droge kleren eens ik ze aan had. Verder hebben we die avond op een best wel unieke locatie gegeten, gedronken en gedanst onder de volle maan. En ja zelf paaseitjes geraapt op het strand !!! De paashaas was ons niet vergeten daar in het stukje niemandsland ( aleh, eigendom van een jonge kerel genaamd Adam 26jaar had een jaar geleden het stuk berg en rivier gekocht en samen met de lokale bevolking een pad gegraven tot helemaal boven aan de top van de berg. Dit heeft hem elke dag 3maand aan een stuk graven en ploeteren gekost. RESPECT) Maar de locatie was uniek, en de klim de volgende dag terug naar boven was de pijn in de kuiten waardig!

De zondagavond wilden we graag nog terug vertrekken richting een andere bestemming, we hadden het wat gehad met Livingstone. We snakten terug naar de lokale dorpjes, niet teveel blanken,… De echte cultuur.

Viktor wilde graag Lake kariba zien en daar zijn we de laatste week ook rond gebleven. Maandagavond zijn we aangekomen bij een Logde genaamd “lake view” voor we er aankwamen hadden we een uur achterin een pick up truck gezeten op de patatten, tussen onze bagage, om dan samen met de chauffeur tot conclusie te komen dat we helemaal niet de juiste weg opgegaan zijn.. Na discussie omdat hij wel een adres wist waar we relatief goedkoop konden verblijven en onze eerste keuze, besloten we toch maar eens een kijkje te gaan nemen naar zijn aanbod.. 5minuten verder bereikten we onze eindbestemming.. Na wat overleg met de bazin mochten we voor 200kwatcha minder een nacht verblijven in één van haar lodges. Magnifiek het uitzicht op het water, wat aapkes in de bomen en ja ja bij de zonsondergang ook twee nijlpaarden gespot ( al had ik meer schrik van die beestjes en ben ik dus maar met de poepers terug naar de “veilige” haven gegaan). Overal ook waar je de oevers van het meer bereikte stonden er bordjes “ look out for the hippo”, “ look out for crocodiles.”

De volgende dag stond ons dus weer een uur over de hobbelige off road weg te wachten, dit keer in een taxi… Maar we wilden graag ons beperken tot het plaatselijk vervoer en onze volgende stop zou de andere kant van het meer zijn aan de kant van de dam.. Eens aangekomen na het avontuur van talloze lokale taxibusjes waar ik als 1m86 al snel gebukt, gepropt en best wel gemakkelijk in zat… En degene die me al iets te goed kennen weten, vanaf ik een auto instap en die begint te rijden… beginnen mijn ogen het al moeilijk te krijgen om wakker te blijven.. en zelf in deze geknelde posities wist ik me zo ver te krijgen om toch te slapen.. Maar dus aangekomen in Siavonga verbleven we weer aan de oevers van het meer.

De volgende dag zijn we naar de stuwdam van Lake kariba geweest. Lake Kariba is het wereld grootste met de handgemaakte meer qua volume. Het ligt tussen Zambia en Zimbabwe. Lake Kariba word stand gehouden door de karibadam of wel een stuwdam die even imposant is als het meer zelf… ( Lake Kariba = Max. lengte 223km, max. Breedte 40 Km en max. diepte is 97 meter.) om de dam te betreden moesten we onze paspoorten afgeven aan de controle… omdat deze brug ook toegang verleent naar Zimbabwe.. maar de Dam zelf is een stukje niemandsland.
De volgende dag zijn we door getrokken naar een andere plek waar we zouden kamperen… ZAALIG daar hebben we 4 olifanten aan de overkant gezien op een eiland en de man die er werkte zei dat we geluk hadden, dat we olifanten zagen. En verder hebben we die avond gezellig gekampeerd en wat gelachen omdat we moesten koken op ons kampvuur.
De dag erna was het al tijd om terug naar huis te gaan en keerden we dus maar terug richting Lusaka. Daar hebben we nog een nacht gebleven om dan de volgende morgen een directe bus naar Kasumbalesa te nemen.

Onze busrit verliep vlot, we hadden goede plaatsen en genoeg eten voorzien om de lange rit te trotseren… Een goeie twee uur voor onze aankomst hadden we een accident met een vrachtwagen die tegen onze bus reed, niets aan de hand want we leven nog. Enkel konden we de grens naar Congo niet op tijd bereiken… Maar al een geluk hadden we de Afrikaanse gastvrijheid en kregen we een slaapplaats aangereikt door een zeer vriendelijke dame ( ik vergeet altijd die Afrikaanse namen, maar het wil niet zeggen dat ik ze daarvoor niet minder dankbaar ben).
Maar dus op zondag dan maar thuis gekomen en door iedereen geknuffeld en gezegend dat ik veilig thuis ben gekomen…

Tot zo ver… HOME SWEET HOME…
Avonturen worden vervolgd…